امامت یعقوب (قرآن)این مقاله درباره اعطای مقام امامت به حضرت یعقوب علیهالسّلام از سوی خداوند است. ۱ - اعطای امامت به یعقوبخداوند به حضرت یعقوب علیهالسّلام مقام امامت اعطا کرده است: ووهبنا له اسحـق ویعقوب نافلة.. وجعلنـهم ائمة یهدون بامرنا... و اسحاق، و علاوه بر او، یعقوب را به وى بخشيديم و همه آنان را مردانى صالح قرار داديم! و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما، (مردم را) هدایت مىكردند. این آیه به يكى از مهمترين مواهب خدا به ابراهیم كه داشتن فرزندى صالح و نسلى برومند و شايسته است اشاره كرده مىفرمايد:ما به او اسحاق را بخشيديم و يعقوب (فرزند اسحاق) را بر او افزوديم.و همه آنها را مردانى صالح و شايسته و مفيد قرار داديم. ساليان درازى گذشت كه ابراهيم در عشق و انتظار فرزند صالحى به سر مىبرد، سرانجام خدا دعاى او را مستجاب كرد، نخست اسماعیل و سپس اسحاق را به او مرحمت كرد كه هر كدام پيامبرى بزرگ و با شخصیت بودند. آيه مورد بحث به مقام امامت و رهبری اين پیامبر بزرگ و بخشى از صفات و برنامههاى مهم و پر ارزش آنها بطور جمعى اشاره مىكند. در آیه بعد علاوه بر مقام نبوت و رسالت مقام امامت را نيز به آنها داديم، امامت آخرين مرحله سیر تکاملی انسانی است كه به معنى رهبرى همه جانبه مادى و معنوى، ظاهرى و باطنى، جسمى و روحى مردم است. ۲ - هدایتگری یعقوبحضرت یعقوب علیهالسّلام پیشوایی هدایتگربود که به فرمان خداوند مردم را هدایت میکرد: ووهبنا له اسحـق ویعقوب نافلة.. وجعلنـهم ائمة یهدون بامرنا... و اسحاق، و علاوه بر او، يعقوب را به وى بخشيديم و همه آنان را مردانى صالح قرار داديم! و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما، (مردم را) هدايت مىكردند. در حقيقت مقام امامت مقام تحقق بخشيدن به تمام برنامههاى الهى است، به تعبير ديگر ايصال به مطلوب و هدایت تشریعی و تکوینی است. امام از اين نظر درست به خورشید مىماند كه با اشعه خود موجودات زنده را پرورش مىدهد. در مرحله بعد فعليت و ثمره اين مقام را بازگو مىكند:" آنها به فرمان ما هدايت مىكردند (يَهْدُونَ بِأَمْرِنا). نه تنها هدايت به معنى راهنمايى و ارائه طريق كه آن در نبوت و رسالت وجود دارد، بلكه به معنى دستگيرى كردن و رساندن به سر منزل مقصود (البته براى آنها كه آمادگى و شايستگى دارند). ۳ - پانویس۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۲۲۴، برگرفته از مقاله «امامت یعقوب». |